Lieve mensen,
Het begint al vaak op de basisschool. Het ene kind heeft meer in vloed dan het andere. Er ontstaat al snel een verdeling tussen de populaire kinderen en de minder populaire. Sommigen worden gepest, worden bijna nooit uitgekozen, moeten vaak wachten tot de laatste plek bij een spel. En op de Middelbare school is het vaak niet anders en gebruikt men vaak de vuist. En zelfs op de werkvloer gaat het soms hevig aan toe. Weliswaar wordt er niet gevochten, maar er worden soms wel allerlei vuile spelletjes gespeeld om de beste positie in het bedrijf, om promotie of om zeggenschap.
Mocht je denken dat het in de kerk anders is, dan kom je bedrogen uit, want daarin vindt ook een onontkoombaar gevecht plaats om de macht. Wie heeft het voor het zeggen? Het Vaticaan waarin conservatieve krachten vechten met de progressieve, en waar de paus mee moet omgaan, is daar een voorbeeld van. Zo hoorden we dat nog op de onlangs gesloten synode, dat verschillende voorstellen van tafel werden geveegd door de conservatieve bisschoppen. Ja en ook ons eigen bisdom kan er soms iets van, zo is er veel onvrede over he besluit van onze aartsbisschop om de Communievieringen in het weekend straks helemaal te verbieden. Ondanks dat het goede vieringen zijn en tegemoet komen aan de wens van de gelovigen om toch minstens de communie te ontvangen. Maar als de bisschop heeft gesproken, zo werd duidelijk tijdens een gesprek tussen bisschop en verontruste gelovigen, dan is dat zo.
Al eeuwenlang vindt er een gevecht plaats om de macht, het lijkt er wel op dat het alleen in deze wereld nog gaat om macht, om wie het echt voor het zeggen heeft. En al is er soms overleg, is er democratie, maar daarmee zijn de machtsspelletjes met allerlei verschrikkingen nog niet de wereld uit. We zien het in veel landen om ons heen met vele, onschuldige slachtoffers tot gevolg.
En toch zijn er mensen die niet buigen voor het brute geweld. We kennen allemaal de, verzetsstrijders uit de tweede Wereldoorlog, we kennen bisschop Helder Camara uit Zuid Amerika, we kennen Mandela en Maarten Luther King. Allemaal verzetsstrijders die zich niet neerlegden bij het onrecht wat de machthebbers de onschuldige bevolking aandeden. En niet te vergeten de klokkenluiders in de bedrijven, die hun rug recht proberen te houden.
En dan zien we vandaag Jezus, nee hij roept zich zelf niet uit tot een revolutionair persoon, maar hij wordt aangeklaagd omdat mensen Hem koning noemen. En daarmee wordt de positie van de plaatselijke machthebbers aangetast. Pilatus vraagt Hem: “Wie ben jij eigenlijk? Ben jij echt wel koning?” Jezus antwoordt: Ja, ik ben koning, maar niet van deze wereld. Ik ben de koning die wil getuigen van de van de waarheid. Jezus gaat radicaal staan op de plek waar de klappen vallen. Hij staat op de andere kant van de medaille. Op de voorkant staat de koning, de keizer of de admiraal. En op de achterkant staan de vluchtelingen die hun leven veilig willen stellen omdat de soldaten komen plunderen en verkrachten. Op de achterkant staan de slachtoffers van de bomaanslagen, de slachtoffers van de oorlogen, de mensen die verkracht worden, de kinderen die in de tehuizen zitten en misbruikt worden. Wie neemt het op voor deze mensen?
Ik ben koning van de waarheid die het winnen zal van het wapengekletter om het eigen belang te verdedigen. Grootheidswaan, zo is zijn overtuiging, zal het afleggen tegen eenvoud.
Het feest van Christus Koning vraagt van ons om van onze zelfgemaakte tronen af te komen. Want wie hoog te paard zit of over het paard is getild, moet omlaag komen en zich aansluiten bij het gewone voetvolk. Wie prat gaat op zijn status, wie op zijn strepen staat, en anderen ziet als onderdanen, moet zich bekeren en zich laten inspireren door de woorden van Jezus. Eens als wij verantwoording zullen moeten afleggen, worden wij niet gevraagd naar onze eretitels, onderscheidingen of carrière.
Onze Hemelse koning informeert naar onze vrijgevigheid, onze trouw aan onze medemens en onze zorg en mededogen voor elkaar. Wie deze deur van het hart opent vooranderen, die opent de deur naar Zijn koninkrijk, waar vele laatsten de eersten zullen zijn.
Laten wij allen dat Koninkrijk omarmen. Amen.
Tilligte, 24 november 2024, Pastor Jan Kerkhof Jonkman