Leef vanuit je hart
Ik herinner nog heel goed mijn eerste benoeming in het pastoraat, september 1990, toen ik werd benoemd in de parochie Tubbergen. Jan zeiden ze, kijk goed uit, in Tubbergen heb je grote verschillen in de bevolkingsgroepen. Heel grof gezegd: Je hebt de middenstand, dan de arbeiders en vervolgens de mensen van buiten, het boerenvolk. Groepen die elkaar niet verdroegen, zo bleek in het verleden, met name de boerenjongens moesten het ontgelden, zij werden gediscrimineerd, met name door de middenstand en het onderwijzend personeel. Zij moesten altijd het onderspit delven en de vuilste werkjes opknappen. Gelukkig is er in de loop der tijd veel gebeurd ten goede, zijn mensen naar elkaar toegegroeid en ik heb nooit problemen gekend tijdens mijn eerste benoeming, integendeel, het werkte uitstekend samen. Maar vroeger was dit anders, als jongen van buiten werd je niet zomaar geaccepteerd, behalve als je van een grote boer was, dan kreeg je ook de kans om je verder te ontwikkelen.
Kansen krijgen, daar gaat het ook over in de lezingen van vandaag. En dat is ook vandaag niet altijd vanzelfsprekend. Denk maar eens aan de kinderen van de gastarbeiders, zij werden standaard op het laagste niveau ingeschaald. En Asielzoekers en vluchtelingen, hoe vaak zetten we niet apart, alsof zij hier niet welkom zijn. Hoe vaak horen we niet dat kinderen gepest worden, omdat ze een andere huidskleur hebben, een andere taal spreken, oude kleren dragen, geen snoep hebben of thuis geen ontbijt hebben gehad. Zo beginnen veel kinderen met een hinderlijke achterstand. Zij willen er graag behoren, maar in feite horen ze er niet bij. En als ze ouder en volwassener worden, dan is het vaak niet anders. Ook in de volwassenwereld zien we pesterijen, mensen die op het werk of op straat buiten de boot vallen. Ja, men bedenkt veel schijnredenen om deze mensen in een hoek te drukken.
Ook in onze kerk zien we dat er mensen buiten de boot vallen. Vrouwen kunnen geen priester, laat staan diaken worden. Getrouwde mannen kunnen wel diaken worden, maar geen priester, tenzij ze gescheiden zijn. Pastoraal werkers mogen niet de overweging verzorgen tijdens een Eucharistieviering, want zij mogen niet preken. En leken hebben helemaal niets te zeggen, want veel kardinalen, bisschoppen en priesters denken nog altijd dat zij de Kerk zijn en dat alleen zij de richting aanwijzen.
Mozes geeft ons in de eerste Lezing een goede aanwijzing. Er waren twee mannen, Eldad en Medad, die niet bij de uitverkorenen zeventig oudsten waren, maar wel profeteerden. Daar kwamen anderen tegen in het verzet. Mozes reageert met: ik wou dat heel het volk profeteerde, want op allen rust de geest. En niet op een klein geselecteerd clubje ambtsdragers. Veroordeel niet , maar kijk naar het goede dat mensen doen die niet tot jouw groep behoren. Zo reageert ook Jezus, wanneer iemand van buiten de duivels uitdrijft in Zijn naam. Dan geeft Jezus als antwoord: Leg hem niets in de weg, want iemand die een wonder doet in Mijn naam, spreekt niet zo ongunstig over mij. Kijk vooral naar het goede dat mensen doen. God is immers geen monopolie voor katholieken, maar de Schepper van alle mensen. Zijn Geest kan dus in alle mensen werken. Ook in pastoraal werkers, in leken, in Protestanten. in Moslims, in mensen die zich niet bekennen tot een kerk of geloof. Het is niet zo dat alleen katholieken zorgen voor de zieken, dat zij alleen aandacht hebben voor mensen in nood, of opkomen voor een gezond milieu. Nee op ieder die zorgvuldig met mensen en de natuur omgaat, rust Gods Geest.
Laat dat lieve mensen ook voor ons een wijze les zijn, wij die zo gemakkelijk spreken over anderen die niet meer naar de kerk gaan, maar wel goed werk doen, ook daarop rust de goede geest. Ook al zijn ze niet gedoopt, ook al hebben ze niet de Eerste Communie gedaan, daarom zijn het waardevolle mensen, die het goede doen. En natuurlijk zijn er regels nodig om de zaken goed en ordelijk te laten verlopen, maar soms trekken we onnodige grenzen en bouwen ze muurtjes op om anderen buiten te sluiten. Waardeer de ander, en kijk niet naar de verschillen, schat ieder op zijn eigen waarde. Samen hebben we elkaar nodig en juist door die verschillen kunnen we er samen iets moois van maken. Laten we ons inzetten om die mooie droom van Gods schepping waar te maken. Laten we dat doen met open ogen en een hart van goud . Amen
Lattrop/Denekamp, 28/29 september 2024,
Pastor Jan Kerkhof Jonkman