Lieve mensen,
Ik vertel niets nieuws als ik zeg dat er in onze samenleving veel mensen langs de kant van de weg staan. Net als Bartimeüs hebben ze niet de mogelijkheid om op eigen kracht weer in beweging te komen. Net als Bartimeüs in het evangelie, doen er veel mensen niet mee. Zij zijn buitengesloten, afgeschreven zelfs, opgesloten. Je hoeft niet zo ver te zoeken om ze te vinden. Ze verblijven in ziekenhuizen, verpleeghuizen andere zorgcentra, AZC ‘s, ze zwerven misschien op straat omdat ze verslaafd en dakloos zijn. Sommigen kunnen de druk van de samenleving niet aan, hebben een burn-out opgelopen of zijn door hun baas ontslagen. Misschien wonen ze in onze buurt of zelfs in ons eigen huis of eigen lichaam. Je voelt je toeschouwer want het leven trekt aan jou voorbij. Zelf heb ik dat ervaren toen ik een herseninfarct kreeg, deze dagen twaalf jaar geleden. Van het ene op het andere moment moet je je overgeven aan de zorg van anderen. Je bent halfzijdig verlamd, het speeksel loopt jou uit de mond, de mond staat scheef, je kan bijna niet meer lopen, spreken en slikken. Dat doet pijn want je weet niet hoe het zal aflopen. Zal ik het ziekenhuis verlaten zonder rolstoel? Ben ik net als onze zoon voor mijn leven veroordeeld tot een leven in de rolstoel?
Van het ene op het andere moment sta je aan de kant en kwijnt jouw zelfvertrouwen helemaal weg. Gelukkig kwamen de functies op redelijke termijn terug, maar hoe is het met de mens waar dat niet gebeurt? Want hoe langer het duurt, des te moeilijker wordt het om echt weer in beweging te komen.
Zo komen we ook uit bij Bartimeüs, die langs de kant van de weg zit. Maar daarnaast is hij ook nog blind. En hij heeft er waarschijnlijk niet zelf voor gekozen om langs de kant van de weg te gaan zitten. Ergens in de loop van zijn leven is hij van de weg geraakt of er van afgeduwd. En dat gebeurt niet alleen met kwade bedoelingen, nee het leven gaat snel en wie in de mallemolen terecht komt, raakt achter en stilletjes verdwijnt hij of zij naar de kant van de weg. Bartimeüs mag zich dan weg langs de kant van de weg voelen staan, maar hij heeft wel het verlangen om weer mee te doen. Hij heeft van Jezus gehoord, een man wiens aandacht uitgaat naar de kwetsbaren en de klein gemaakte mensen. En als Jezus voorbij komt roept hij uit alle macht: Jezus, Zoon van David, heb medelijden met mij”. Zijn omgeving snauwt hem toe dat hij zijn mond moet houden, want hij telt in hun ogen niet mee. Maar dat doet Bartimeüs niet, hij blijft roepen. En nog voordat Jezus iets tegen hem heeft kunnen zeggen, werpt hij zijn mantel af, het enige wat hij waarschijnlijk nog heeft. Hij gooit zijn oude bestaan af. Hij gooit zijn laatste zekerheid weg en vertrouwt op Jezus die hem weer zal helpen om in beweging te komen. Jezus vraagt hem: “Wat kan ik voor je doen?” Dat ik weer zien kan, antwoordt Bartimeüs. Maar hij ziet al vanaf het moment dat hij Jezus roept. Dat vertrouwen in Hem doet hem weer opstaan uit zijn beperking en dan baant hij zich een weg naar Jezus. De ontmoeting met Jezus breekt voor hem de ban van zijn beperking. Jezus hoeft het slecht te bevestigen. Hij antwoordt dan ook: “Jouw vertrouwen heeft je gered”. Zo staat hij ineens weer in het volle leven, hij is er weer!
En hoe zit het met ons? Zijn wij ook in staat om mensen die langs de kant van de weg zijn geraakt ook weer vertrouwen te geven? Geven wij ook werkelijk aandacht aan hen? Bezoeken wij ze of laten wij ze in de steek? Het helpt jou juist weer op de been als mensen in jou blijven geloven.
Laten we in stilte nadenken over de vraag: Hoe ga ik om met mensen die van de weg zijn geraakt. Heb jij weer iemand in beweging zien komen?
“Ik ben er weer”, zo zei ik toen ik terugkwam na mijn herseninfarct en weer rustig aan het werk ging. Ik heb veel steun gehad van collega’s en vrijwilligers uit onze parochie, en dat deed mij heel goed. Het hielp mij weer op de been. Alle aandacht heeft mij weer vertrouwen gegeven tijdens mijn ziek-zijn. De bisschop en de vicaris lieten het afweten, maar gelukkig waren er veel lieve mensen die mij opzochten en nieuwe moed gaven.
Ik ben er weer en het gaat goed met mij. Amen.
Noord Deurningen, Beuningen, Pastor Jan Kerkhof Jonkman