Je moest er vroeg voor opstaan, of lang voor opblijven om de vallende sterren te zien aan de hemel. Half augustus beweegt de aarde zich door de meteorenzwerm Perseïden en het is één van de natuurverschijnselen in het jaar waar we zeker van kunnen zijn. Helaas was het weer verder deze zomer niet zo betrouwbaar. Waar een teveel aan regen was, te veel aan zon of te veel aan wind hadden mens en dier er last van. De gevolgen van klimaatveranderingen gaan we steeds beter zien. Waar voor de één de oogst dreigt te mislukken is er voor een ander weer veel winst te halen. Het is hoe dan ook meer dan ooit duidelijk geworden dat wij afhankelijk blijven van de wetten van de natuur. In wat we meemaken, in wat ons overkomt en in wat ons te wachten staat, de mens wikt en God beschikt. Toch kunnen we zelf ook het een en ander doen. Als je naar die wonderlijke luchten kijkt, naar de wonderen van de natuur dan weten we ook dat wij mensen, ook als kerken, zelf een verantwoordelijkheid hebben te nemen. Het is niet te laat, het kan nog goed komen. Niet voor niets is klimaat een thema dat Paus Franciscus in zijn brief Laudato Si hoog op de agenda heeft gezet. Daarom wordt wereldwijd op 1 september de Wereldgebedsdag voor de zorg voor de schepping gehouden. Niet alleen in katholieke kerken maar de hele wereldraad van kerken doet eraan mee. In de periode tot 4 oktober staan kerken en gelovigen extra stil bij de zorg voor de aarde. Ook de vredesweek die gehouden wordt in onze kerken is dar onderdeel van. Het thema van de scheppingsperiode is “Hoop en leef met de schepping.” Samen kiezen voor een eerlijke economie, samen eenvoudig leven, samen genieten van de natuur en openstaan voor innerlijke verandering. Dat zorgt voor hoop en herstel. Daar hebben we elkaar voor nodig1.
Pastor Schraven