Lieve mensen,
Ik ben groot geworden in een tijd dat bij de slacht het beste stukje vlees naar de pastoor ging. Ik zie mijn vader en moeder samen nog discussiëren over het stukje vlees dat het meest geschikt was. Zo ging dat in die tijd, misschien was dat wel een offer brengen voor God uit dankbaarheid. En dat is een heel oude traditie die veel verder terug gaat. We horen dat al bij de Joden, twee duizend jaar geleden, dat zij het van de eerste oogst een deel moesten geven aan de priesters, als een offer van dankbaarheid voor God. Zo wordt een deel van de oogst teruggegeven aan God die dit voedsel heeft geschonken. Het werd gezien als een teken van dankbaarheid, vanuit ons gelovig besef dat we ons leven en alles wat we hebben, uiteindelijk een gave is van God.
Zo vertelt ons de Eerste Lezing een man die met de eerstelingen van zijn oogst bij de profeet Elisa komt om ze op te dragen aan God. En wat gebeurt er? Tegen alle wetten in geeft Elisa de broden aan de mensen te eten. Een gebaar dat wij God het beste kunnen danken door zijn gaven met elkaar te delen. Brood delen met de ander , daar doe je de Naam van God eer aan, de Naam die luidt: Ik zal er zijn voor jou, helemaal, met huid en haar!
En wat is de betekenis van de wonderbaarlijke broodvermenigvuldiging, het verhaal dat Johannes ons voorhoudt. Gaat het hier dan ook niet meer over samen delen wat we hebben, dan over een broodwonder? Ja, er is een grote menigte met Jezus meegekomen om te luisteren naar zijn boodschap. Ze hongeren naar ruimte en vrijheid om te leven. Maar de leerlingen maken zich juist zorgen want hoe kunnen we zo’n menigte gaan voeden? Van dat beetje geld dat we hebben lukt dat nooit. Maar er is een jongetje met enkele broden en twee vissen.
Dan neemt Jezus de broden en spreekt er een dankgebed over uit, brak ze en deelde ze uit. En de mensen begrepen dit gebaar van breken en delen en volgden Zijn voorbeeld. Zo ging hun meegebrachte voedsel verder naar de mensen, door te breken en te delen. En we zien het wonder: door te breken wat je hebt, wordt het juist vermenigvuldigd. Met als gevolg dat er voldoende is voor iedereen, ja er blijft zelfs nog wat over. Het wonder van breken en delen.
Nee, wonderen bestaan niet, maar wel bestaan goede voorbeelden, zoals Jezus ons voordeed. Of zoals Elisa ons liet zien: brood dat bestemd was voor God, aan mensen te geven die het nodig hebben. Dat is het wonder van de boordvermenigvuldiging. Breken en delen met de ander.
Als we naar onze situatie kijken, waar we van alles hebben, en onze koelkasten en voorraden uitpuilen van overdaad. Kunnen wij niet iets van die voorraad met elkaar delen? We zien in onze wereld ook een geweldige nood, steeds meer mensen moeten naar de voedselbank om rond te komen, scholen zorgen voor steeds meer ontbijtjes, zodat kinderen in ons rijke land niet met een lege maag in de schoolbanken komen te zitten. Zouden ook wij niet beter moeten delen, opdat ieder voldoende krijgt en er zelfs nog wat over blijft?
Leert ons dat oude verhaal niet dat we onze dankbaarheid moeten laten zien, het beste uit ons zelf moeten halen door met elkaar te delen, te delen wat je hebt? En dat geldt niet alleen voor het voedsel, maar ook voor de liefde en betrokkenheid op onze medemens. Er zijn velen die eenzaam leven, die ziek zijn of niet meer mee kunnen doen met het leven in de samenleving. Zouden wij ons voor hen ook niet een uurtje vrij kunnen maken, om onze liefde en betrokkenheid met elkaar te delen? Om een stukje broodnodige zorg, warmte en aandacht te schenken. Zou dat zou dat niet een gelukkigere samenleving opleveren.
En juist daar gaat het om, dat liet Jezus ons zien: namelijk dat breken en delen, vermenigvuldigen is. Hopelijk nemen we deze boodschap mee naar huis, zodat ook uw huisgenoten , familie en vrienden dit kunnen ervaren. Amen.
Tilligte, 27 juli 2024, Pastor Jan Kerkhof Jonkman